De reisdag

Om 5.45 gaat de wekker. Veel te vroeg voor vakantie begrippen, maar voor mijn gemoedsrust vind ik het fijner om Eden op de normale tijd (als ze een dagje gaat spelen op de crèche) weg te brengen.

Als we daar zijn laat ik voor de zekerheid nog even het telefoonnummer van mijn vader achter. Just in case. Bas laat weten dat zij goed voor haar gaan zorgen en dat ze plezier gaat maken en hoewel ik weet dat dat echt zo is voel ik me een slecht baasje omdat we Eden 2 weken alleen laten.

Eenmaal thuis kijken we samen nog even naar de spullen die in de handbagage gaan en pakken we de laatste spullen in. Ik gooi nog een laatste was in de machine en verschoon het bed.

Even over half 10 is Melissa bij ons. Zij past 2 weken op ons huis en ze kan alvast oefenen met op zichzelf wonen ?.
Na de cursus “hoe zet ik koffie met een nespresso” en een lekkere latte geef ik haar een rondleiding door het huis. Ook zij krijgt het telefoonnummer van mijn vader. Voor het geval dat. Hij kent ons huis het beste ?

Om 10.30 staat mijn vader voor de deur om ons een slinger te geven naar Schiphol. Na een espresso gooien we de koffers in de achterbak, nemen we afscheid van Melissa en gaan we naar Schiphol.

De rit naar Schiphol gaat vlot. Zo rond 11.45 komen we aan bij vertrekhal 3. We gooien de koffers uit de auto en nemen afscheid van Dre. Daaaaag????

We lopen de vertrekhal binnen en kijken bij welke balie we ons kunnen melden. Balie 22 en 23 kunnen we terecht. Lopen die kant op en we kunnen gelijk terecht. Binnen no time zijn we ingecheckt. Dat gaat lekker. Bij de douane gaat het ook vlot. Alleen even een extra check bij mijn tas. Dat kwam meer omdat ik hem aardig had vol gepropt en ze het door de scan niet goed konden zien wat er precies in zat. Als we ook bij de paspoortcontrole groen licht krijgen staan we gelijk voor een restaurant. Het is even voor 12.00, dus een lunch gaat er wel in. We nemen beide een broodje kaas. Dat zal voorlopig de laatste Nederlandse kaas zijn voor de komende 2 weken.

Na de lunch maken we een rondje winkels en nemen nog een ice tea green en een stukje raspberry cheescake bij de Starbucks. Daarna lopen we op ons gemak richting Gate 8.

Eenmaal daar pakken we nog even een watertje mee uit de frisdrankenautomaat en dan begint het wachten.
Rond 14.45 begint het boarden. Eerst de zogenaamde Star Class. Daarna de mindervaliden en mensen met kleine kinderen en dat zijn er nog best veel op zo’n lange vlucht ?. Wij zitten op rij 11 en wij mogen als laatste aan boord.

Purser Jolanda en gezagvoerder Bikker heten ons van harte welkom aan boord van de Dreamliner. Volgens de gezagvoerder gaat het een mooie heldere vlucht worden.

Over de beenruimte in Comfort hebben we geen klachten. Wat wel jammer is dat achter ons mensen met hun 2-jarige zoontje zitten en die laat regelmatig van zich horen en voelen. Wij zitten met regelmaat te schudden op onze stoelen?. En dan weet je ineens weer waarom je geen kinderen hebt ?.

We hebben er ook 2x een entertainment setje bij gehuurd (om de vlucht wat aangenamer te maken) en zodra we in de lucht zitten worden de oortjes uitgedeeld. Arjan kijkt o.a. naar de film The Intern, True Story, een paar afleveringen van The Big Bang Theory, ook een paar afleveringen van Louie en doet een spelletje poker. Ik vermaak me met The Jungle Book (een schitterde remake van de tekenfilm. Een pareltje voor het oog??), The Intern (een erg leuke film), Deadpool (gezien in de bioscoop, dus gewoon omdat het kan?) en De Surprise. We proberen ook nog een klein dutje te doen ?

Tussen de bedrijven door krijgen we nog een maaltijd. De keuze is tussen risotto of kip. Arjan gaat voor de kip en ik wil wel de risotto. De steward heeft mij blijkbaar niet goed verstaan en ik krijg ook kip. Ach, er zijn ergere dingen op de wereld en ik maak er geen probleem van en pas mij aan op de kip. Of ik had gewoon flinke trek of het smaakte echt lekker, maar vies was het niet??. Ook zit er nog een huzarenslaatje bij, een mini ciabatta met echte boter en als toetje zit er een mini brownie, soesje en een mini tompoes bij. Helaas vergeten een foto te nemen. Sorry!

Halverwege de vlucht komen ze langs met een snack kar. Je kan zelfs een broodje kroket bestellen. Zolang de voorraad strekt, dat wel. Wij hebben geluk en kunnen 2 broodjes bestellen plus nog wat te drinken erbij. Je moet hier wel apart voor betalen, maar goed, het is vakantie ?. Het blijken zelfs Kwekkeboom kroketten te zijn.

De vlucht gaat nog vrij vlot, maar we worden wel zo gaar als boter van de lange zit. Bij imagrations staan we lang in de rij, maar als we dan eindelijk aan de beurt zijn hebben we een heel aardig officier. Hij maakt zelfs geintjes. Als alles is afgehandeld wenst hij ons een fijne vakantie in het mooie Orlando. Veel beter dan Miami zegt hij er nog bij ?

Nadat we de koffers van de band hebben gepakt en nog even van het toilet gebruik hebben gemaakt gaan we richting Alamo.

Over Alamo moet ik eerst nog even achtergrond informatie vertellen. Daar komt het:
Bij Rob en Yvonne hadden we gelezen dat zij het mannetje bij Alamo een kleine tip hadden gegeven en met het feit dat ik in 2013 lief lachend de papieren van de auto overhandigde en het Mexicaantje zei dat hij een mooie auto zou regelen, hebben we maatregelen genomen. We spreken af dat ik een shirtje met een leuk decolleté aantrek en ook de papieren overhandig aan de beste man met een leuke tip uiteraard ?.

Zo gezegd, zo gedaan. Als we met onze papieren (die heb ik in mijn handen) bij de balie weglopen, staan er bij de deur een man en een vrouw. De man heeft mij gelijk gespot en komt al op ons af. ?. Terwijl ik had gezien toen we in de rij stonden te wachten dat hij gewoon op zijn plek bleef staan ?. Hij bekijkt de papieren en werpt een blik op Arjan en zegt dat hij een mooie grote auto uit zal zoeken omdat Arjan zo groot. “A big man needs a big car”. Het wordt een Hyundai Santa Fe met net 5000 km op de teller?(foto komt nog). Wij zijn gelijk verliefd! Dat vinden wij altijd een gave bak. Wij zijn blij en geven de beste man een leuke tip?.

We gooien de koffers in de achterbak, stellen de Garmin in, bekijken de knoppen en rijden richting uitgang. Daar worden de papieren nog een keer gecontroleerd door een vrolijke man. Hij blijkt schoonfamilie te hebben in Utrecht. Hij mist zijn Utrecht en Gouda. Waarbij hij de G nog aardig Nederlands uitspreekt. Hij wenst ons een prettig verblijft in Orlando en wij gaan op weg naar de villa.

Het is ongeveer een uurtje rijden, maar het voordeel van wat later aankomen is dat je niet midden in de spits hoeft te rijden. Als we de radio aanzetten, staat deze op een zender met allemaal hits uit de jaren 90. Met meezingen moet dat ons wel wakker houden.

Als we rond 21.30 langs de villa’s van Watersong rijden, krijgen wij de indruk dat het vrij rustig is op het park. Bij de villa parkeert Arjan vakkundig de auto en we halen de spullen uit de auto. We worden met open armen ontvangen door Rob en Yvonne.

We krijgen een rondleiding door de villa. Wat is dat groot en mooi. Het zwembad ziet er verleidelijk uit, maar we zijn te moe voor een duik. We trekken iets makkelijks aan, eten lekkere verse sushi. Dat hadden Rob en Yvonne op ons verzoek in huis gehaald en smaakte heerlijk. We stellen de WiFi in op de telefoons. We drinken nog wat en dan taaien we af.

Rond een uurtje of 2 ben ik weer even wakker doordat ik een droge mond heb en ga een glaasje water halen. Daarna lig ik nog even op Facebook te kijken en app nog even naar Melissa. Rond 2.15 uur val ik weer in slaap tot een uurtje of 5.00. Als ik dan wakker ben tik ik het blogje (waar ik tussendoor al aan ben begonnen) af. Arjan is dan ook al langzaam aan het wakker worden. Eens kijken wat de dag ons gaat brengen ?

189 x gelezen

Related Posts via Categories

• We zijn verhuisd!
• Parkdag
• Vlog nr. 6 en nr. 7
• Vlog nr. 5
• Vlog nr. 4
• Vlog Nr 3
• Vlog nr. 2
• Vlog nr 1.
• Het zit er weer op
• Park hoppen in Walt Disney World