De wekker gaat om 6.30, maar ik ben allang voor dat de wekker gaat wakker. Ik heb behoorlijk slecht geslapen. Arjan ook trouwens. Ik ben wel klaar om naar huis te gaan en de hooligans weer te zien.
Als ik de woonkamer binnen loop is Yvonne ook al op. We gooien de laatste dingen in de koffers, eten een klein ontbijtje en gooien de koffers in de auto. We nemen afscheid van Yvonne. Rob hadden we gisteren al gedag gezegd. We stappen voor de laatste keer in de auto en rijden naar Orlando AirPort (MCO).
We hebben onderweg wat files, maar dat mag geen naam hebben ?. We volgen bij het vliegveld de borden Car Retal Return en rijden zo de parkeergarage binnen waar Alamo zit.
De auto wordt weer ingescand en de medewerker van Alamo vraagt met welke maatschappij we vliegen. Als Arjan antwoord dat we met United vliegen, legt hij netjes uit waar we moeten zijn ??.
We nemen de lift naar boven en checken in via de incheckpalen. Als we de koffers afgooien, blijkt die van Arjan 23,9 kilo. 9 ons te zwaar volgens de dame achter de balie ?. De mijne is 21 kilo. Dus we gooien de bedrading van de electronica over in mijn koffer en doen die met moeite weer dicht. Nu mogen ze wel mee.
We sluiten achteraan in de rij van de paspoorten en ticket controle. Deze gaat nog vrij vlot. Bij de bagagecontrole moeten we langer wachten. Er staat nog een snuffelhond die iedereen nakijkt of er iets bij zit wat niet mag. Bij de bagagecontrole moeten ook alle etenswaren uit de tas. Dat is nieuw voor ons. De regels verschillen sowieso al per vliegveld. Bij Washington kon alles, dus ook de laptop, de tas blijven zitten.
Als we de controles hebben gehad lopen we gelijk naar de soort monorail en laten ons naar de gates 30 t/m 50 brengen. We moeten bij 47 zijn en we lopen er gelijk naar toe. We zijn duidelijk niet de eerste. We zien ook dat de vlucht 10 minuten vertraging zal hebben. Zolang het maar 10 minuten is het geen probleem ?.
Tijdens het wachten, lezen we wat, we facebooken wat en we appen wat. Tussendoor haalt Arjan nog een salade. We gaan er van uit dat we straks op vlucht UA1788 alleen maar een knabbeltje en een drankje krijgen.
Rond 11.30 beginnen ze met boarden. Dat gaat vrij vlot en tegen 12.00 uur zit iedereen op z’n plek. We zitten in een rijtje van 3 en de stoel staan Arjan is nog steeds leeg. Mooi! Dat betekend meer ruimte als we straks in de lucht zitten.
De piloot laat weten vandaag over land te vliegen i.p.v. over de Golf. Het is blijkbaar erg bewolkt bij de Golf van Mexico en die wil hij ontwijken.
De vlucht naar Houston verloopt zoals iedere vlucht. Iets wat bumpy door de wolken. We lezen wat en we doen een poging om een dutje te doen. Iets meer als 2 uur duurt de vlucht en door het ene uur tijdsverschil landen we om 13.20.
Als we aan het taxiën zijn komen langs een enorm toestel van de KLM. We voelen ons gelijk thuis ?.
Als we uit hè vliegtuig stappen lopen we naar het metrotreintje wat ons naar terminal E zal brengen. Daar eten we beide een pizzapunt. Deze zijn zo groot, dat ze in Nederland als halve pizza door zouden kunnen gaan.
Na het eten ploffen we nee bij E7 en we gaan weer wachten. Ondertussen is het gaan onweren ⛈⛈.
Door de hevige regenval en onweersbuien kan het grondpersoneel het toestel niet laden en bevoorraden en moeten wij en de rest van de bemanning wachten tot het droog is. Door deze regenbui hebben we ruim 1 uur en 3 kwartier vertraging.
Maar ondertussen zijn we experts in het wachten tijdens een vertraging geworden en we vermaken ons met lezen, Netflixen, mensen kijken, Facebook bijwerken en WhatsAppen we met vriendin Esther en vriendjes Jort en Suus. Om 18.00 gaan we dan eindelijk boarden.
Als we op onze plek zitten merken we dat dit een wat ouder toestel is. Althans dat denken wij. Het toestel op de heenreis had tenminste USB poortjes en het entertainment touchscreen in dit toestel reageert slecht ?. Ook het eten smaakte op de heenreis beter ?. We kijken wat films en we doen een poging om te slapen.
Als ze met het ontbijt komen, ben ik op het punt beland dat mijn lichaam denkt dat het nacht is en ik hoef niets.
Ik film nog de landing en als we op grond staan vraag ik aan Arjan direct de cola om het misselijke gevoel weg te spoelen ?. Dat helpt gelukkig.
Zoals altijd op Schiphol moet je vanaf aankomst aan de ene kant van Schiphol helemaal naar de andere kant van Schiphol stiefelen om je koffers op te halen.
Je zou dan verwachten dat de koffers ook al daadwerkelijk op de band liggen, maar dat is niet zo. Die moeten ook vanaf de ene kant naar de andere kant komen ?.
Als we de koffers hebben en onder het bord “niets aan te geven” lopen, lopen we naar buiten. Daar staat lieve vriendin Esther met een ballon met “welkom thuis” er op al op ons te wachten. Mutsen als we zijn, staan we gelijk te janken. Hello, Goodbye, eat your heart out!
Esther was zo slim om de auto weer op herring 118 te zetten ?. We gooien de koffers in de kofferbak en Esther stuurt met eenzame klasse naar huis. Ik heb af en toe moeite om m’n ogen open te houden.
Eenmaal thuis ga ik gelijk m’n tanden poetsen en fris me even op. Als Arjan ook weer opgefrist is, gaan we naar m’n ouders om Thomas op te halen. We babbelen nog wat na over de vakantie en gaan dan onze dame ophalen van haar vakantieverblijf in Hendrik Ido Ambacht.
Gaia weet even niet hoe ze moet reageren, maar na wat knuffelen gaat ze toch mee. Beide hooligans hebben het naar hun zin gehad en ze zijn zelfs wat aangekomen ?. Net als wij gaan zij ook even op dieet ?.
Eenmaal thuis ga ik nog even een klein dutje doen. Althans een poging. Gaia blijft onrustig rond drentelen. Arjan neemt haar wel even mee naar het snipperpad.
Gaia vind de sloot wel heel erg interessant en ik krijg een foto van Arjan doorgestuurd van een Witte Herder, met de onderkant van een Groenedaeler ?. Gaia gaat gelijk onder de douche. Onder protest natuurlijk ?.
Ik ruim de koffers leeg en draai een wasje. Rond 17.30 staat de dealer op de stoep met de boodschappen. Ideaal ????. Als we de boodschappen hebben opgeruimd, gaat Arjan macaroni maken. Pasta kan hij wel gebruiken voor morgen ?.
Rond 20.30 uur gaan we naar bed. Morgen gaat de wekker om 6.00. Dan is het D-Day voor Arjan. 42km Mud Masters lopen/rennen/klauteren. Samen met nog 3 vrienden.
Ondertussen is het nu dinsdag en voor Arjan is vandaag het echte leven begonnen, ik mag morgen weer. Ik kan jullie wel vertellen dat de plak van MM 42km binnen is ???.
128 x gelezen
Zo alweer een beetje in het dagelijkse ritme? Iedereen weer lekker thuis, kan me voorstellen dat Gaia en Thomas weer even moesten wennen na drie weken uit logeren geweest te zijn.
En dan hoppa Gaia na een wandeling een ander kleurtje, haha!!
Voor Arjan, Sjapo dat je het hem toch maar weer “geflikt” hebt, je bent een bikkel hoor zo gelijk na 3 weken vakantie + een jetlag even 42km aan de bak. Respect!
Schitterend om weer te lezen en wat een top prestaties om de volgende dag even 42 km te doen
Leuk om mee te genieten met jullie verhalen !!! Lange terugreis zo, maar heerlijk om weer thuis te zijn !! Dank voor al je werk !!!